We hebben allemaal te maken met dezelfde coronamaatregelen en het leven is ineens heel anders dan we gewend zijn. Daarom reiken wij uit met de Check In! Op deze pagina vertellen Zuidoostliefhebbers over hun leven en hoe zij omgaan met deze ongebruikelijke omstandigheden. Met elkaar zoeken we onze weg in deze tijd, want samen staan we sterker dan alleen.

De laatste editie van deze rubriek was ´deel 6´, op 15 juni 2020.

Ik ben Regina Mac-Nack van de Stichting Hoop voor Morgen, oprichtster en tevens voorzitter.

Al 25 jaar geleden help en sta ik kwetsbare bewoners bij, zoals arme gezinnen, daklozen, verslaafden of kinderen die het nodig hebben. Zij verkeren allemaal in moeilijke situaties. Via het reguliere traject ontvangen zij geen ondersteuning en ze vallen echt buiten de boot. Bij onze stichting willen we mensen die het met heel weinig moeten doen een luisterend oor bieden en ondersteunen. Overige activiteiten die wij aanbieden zijn voor kinderen en we hebben een lowbudgetrestaurant in Holendrecht. In dit restaurant eten normaliter 70 á 80 bewoners die zij gratis mogen komen via een strippenkaartsysteem. Ze krijgen een driegangendiner en ze zien zo´n avond echt als een uitje. Daarnaast leren ze mensen kennen en leggen ze contacten. Voordat corona begon hielpen we 750 gezinnen. We gaven ze een voedselpakket, boden juridische help of maatschappelijke moment.

Sinds de coronamaatregelen helpen wij 1400 mensen, onder wie ongedocumenteerden. We helpen ook niet alleen meer in Zuidoost, want we sturen wekelijks 400 pakketten naar Amsterdam West om de bewoners te ondersteunen. En daarnaast sturen we ook 300 pakketten naar Almere. De mensen die deze pakketten ontvangen worden overal afgewezen, zoals ongedocumenteerden. Zij zwerven momenteel op straat, slapen onder een brug of leven in een flat onder erbarmelijke omstandigheden. Het is schrijnend om te zien, maar we helpen ze waar we kunnen. Ik merk dat door deze coronatijd meer problemen en frustraties ontstaan onder bewoners. Mensen verliezen hun baan of hun zaak en hebben het nog moeilijker.

Als stichting Hoop voor Morgen zijn wij er voor eenieder die hulp nodig heeft en dit is dankzij onze vrijwilligers die dagelijks helpen! We zijn erg dankbaar voor hun hulp. Ook tijdens deze coronaperiode kunnen we heel goed vrijwilligers gebruiken, dus laat van je horen als je gelegenheid hebt!

Wel een beetje vreemd. Ik ben nog niets eens lid van de club en toch schrijf ik al een artikeltje. Met Nannette had ik – in januari dit jaar – afgesproken dat ik naar de bijeenkomst van de NGPN in maart zou komen om te zien of het netwerk me aansprak. Maar ja, toen kwam Dictator Corona aan de macht en die legde de hele samenleving plat. Geen bijeenkomst dus. Jammer, hopelijk in juni.

Rust en frisse lucht
Om in deze omstandigheden een beetje in conditie te blijven, maak ik (bijna) elke dag een wandelingetje en ga ik een uurtje fietsen. Daar heb ik de tijd voor omdat ik volledig ben ben afgekeurd. Ik hoef dus niet te werken. En ook niet te solliciteren, dat is fijn.

Ik probeer steeds een fietstochtje naar een ander deel van de stad te maken. Zelfs in het centrum kom ik nu. In het oude normaal ging ik er als het even kon met een grote boog omheen vanwege de razende drukte. Want daar werd ik niet blij van. Maar nu heb ik het gevoel dat de stad weer van mij is. Wat is de binnenstad van Amsterdam toch prachtig. En zo heerlijk rustig. Een verrukking. Tijdens mijn fietstochtjes ga ik nu zeker twee keer per week naar het centrum en dwaal er kriskras doorheen. Omdat het kan. Want daar word ik nu wel blij van.

De lucht is fris en schoon. Dat waren we niet meer gewend. Zou het ons lukken om na deze crisis niet voortdurend de auto te pakken? Zou het ons lukken om deze opleving van het milieu vast te houden? Zou het ons lukken om de vogels te blijven horen fluiten? De CO2-uitstoot is in de eerste vier maanden van dit jaar wereldwijd met bijna 9 procent gedaald, lees ik in de krant. Dat zet een mens aan het denken.

Overpeinzingen
Dit waren enige overpeinzingen over wat corona in positieve zin heeft gebracht. Niet alleen maar zieken en doden, maar ook enige rust en stilte. En helaas wel erg veel dozen naast de papiercontainers – zo jammer. Maar dat is een heel ander verhaal.
Op mijn fietstochtjes merk ik dat het inmiddels toch weer drukker gaat worden. Bij mij in de buurt hoor ik naast het Nederlands geregeld ook Engels, Frans en Italiaans. Zouden dat expats zijn die hier al die tijd al woonden? Ik ken ze niet en ik heb ze het ook niet gevraagd.

Hoe dan ook, ik hoop dat we de positieve dingen die corona heeft gebracht kunnen vasthouden. In elk geval een beetje. Een tijdje.

Annelies Konijnenbelt, 21 mei 2020

Ik ben Sahaira Römer en ik ben 57 jaar.

Door de corona-epidemie is er een onderbreking gekomen in mijn vrijwilligerswerk, dat ik al vele jaren via Venzo doe. Ik begon op kantoor met het helpen van Dorien Groeneveld, een heel lief en gezellig persoon. Ze is behulpzaam en ondersteunt op alle momenten om iedereen te helpen. En er zijn ook andere leuke collega´s, zoals Akwasi Mensah. Voor Venzo deelde ik flyers uit, stond ik op evenementen. Daarnaast hielp ik als vrijwilliger bij een van de opvanglocaties van HVO-Querido, voor asielzoekers met en zonder status.

Met mijn vriendin en zus Lisandra Philips werk ik als vrijwilliger aan de Havenstraat en aan Derkinderenstraat. We assisteren in de keuken en zorgen dat alles goed verloopt.

Door de corona zit ik nu thuis. Ik mis de mensen, vooral mijn vriendin en zus Lisandra Philips. Normaal maken we een babbeltje met de bewoners dat ik nu ook mis. Dat persoonlijke contact.

Het er zijn voor anderen, een babbeltje maken en met mensen lachen. Dat mis ik. Ik mis het bezig zijn en mijn sociale leven.

De waarheid nu is dat we thuis zitten en weinig kunnen doen. Corona legt de tijd stil. Wel is er nu meer tijd voor families onderling en moeten we elkaar positief blijven denken. Houd van elkaar en sta klaar voor elkaar!

“Bezinning is altijd goed. Als het niet goedschiks gebeurt, dan kwaadschiks. Het coronatijdperk kan op verschillende manieren worden geduid, maar voor mij is het nu al een uitnodiging voor bezinning. Dat het kwaadschiks gebeurt is nog daar aan toe. Wellicht, als wij ons eerder met de belangrijke levensvraagstukken bezig hielden, was het überhaupt nooit onder ons midden gekomen. Want één ding is al duidelijk: het is geen natuurramp, maar links of rechts veroorzaakt door de mens zelf!

Het maakt niet uit of het in een markt in Wuhan was begonnen, waar men decennia lang al bezig was met het verhandelen van wilde dieren. Een verboden activiteit of door menselijke nalatigheid in een virus laboratorium, aldaar. Hoe dan ook zijn wij op pijnlijke wijze gebeten door een dier.

Wij – de mens – de hoogste van alle dieren zijn pijnlijk gebeten en tot een totaal stilstaan gebracht door het allerlaagste diertje, een virus!

Je kunt zeggen, ‘wat een ironie,’ maar ik denk dat er een diepere les inzit. Het coronavirus is een uitkomst van een verkeerd menselijk omgaan met de Natuur, net als global warming dit is. Het wereldwijde verlies van zo veel mensenlevens en het tot stilstand brengen van zo veel economieën is een plotselinge, langdurige en zeer dramatische wake-up call die een totaal andere manier van omgaan met dier en aarde vereist.

Wij kunnen niet verder gaan op de oude voet!

De wijze koppen zijn nu volop bezig met het bedenken van hoe de huidige pandemie tot een halt geroepen kan worden. Wij horen over ‘social distancing’, het handenwassen, dragen van gezichtsmaskers en het ontwikkelen van een afdoende vaccin. Maar de tijd zal komen wanneer de wijze koppen zich moeten gaan beraden over hoe wij verder moeten op een andere voet, met behoud van onze welvaart en rechtsstaat.

Dat is de werkelijke vraag waar voor wij nu staan! Het zal een veel moeilijkere opdracht zijn dan hoe wij het virus zelf het beste kunnen bedwingen!

Nu leven wij in de luwte, in een weldadige stilte. Nu juist is de tijd voor een natuurwandeling, een fietstochtje, iets dat in ieder geval losbreekt van Netflix. Zodat we een beetje mijmeren over dit vraagstuk. Wij – goed geïnformeerde burgers van Nederland –
kunnen het niet toelaten dat alleen de ‘experts’ een nieuwe inrichting van mens, dier, maatschappij en economie voor ons gaan bedenken, zonder onze eigen mening daarover te hebben gehoord!

Maar wat is mijn mening? Ik ga daar nu over mijmeren. Maar wat kies ik om te beginnen, wandelen of liever fietsen?”

Geschreven door Paul Gabriner

“Ik ben Sieglien Emanuel, moeder van twee prachtige zonen en wij wonen in Amsterdam Zuidoost. Via stichting Mi Na Mi richt ik mij op mensen die kwetsbaar in het leven staan en inspiratie nodig hebben.

De coronacrisis doet niet zoveel met mij. Eigenlijk omdat ik iemand ben die altijd van het positieve uit gaat, voor mezelf en voor anderen. Stichting Mi Na Mi organiseert praatgroepen voor jong en oud. Eenieder die zich geroepen voelt, is van harte welkom.

Ook tijdens deze periode verzorgen we groepen, momenteel met vier mensen in plaats van tien tot vijftien en we houden ons aan alle regels. Zo bieden we alsnog onze inzet aan.

We merken dat mensen het nodig hebben om te blijven praten over wat zij meemaken. Sommige bewoners hebben het nu moeilijker dan eerst, door de crisis. Door met elkaar te praten kunnen we elkaar helpen.

Daarnaast wandelen wij met elkaar, ´bewust wandelen´ noemen we dit. Zo komen we samen tot rust in de natuur. Op deze manier kom je tot jezelf.

Ik wens iedereen heel veel sterkte toe tijdens deze tijd, zorg goed voor jezelf en voor elkaar. Als je met mij in contact wil komen, kan je bellen naar 06-83228353 om meer te horen over onze activiteiten, van stichting Mi Na Mi aan Bijlmerplein 728.”

“Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Jeroen Bakker. Ik werk op het kantoor van Venzo als vrijwilliger, op woensdag en donderdag van 10 uur tot 14.00 uur.

Mijn werkzaamheden bestaan uit het invoeren van informatie op allerlei manieren en nog heel veel meer. Soms saai en soms ook heel leuk. Ik vind het leuk werk en heb er veel plezier in. Iedereen bij Venzo is aardig en ik kan goed met ze overweg. Dit maakt dat ik er elke week met plezier naartoe ga.

In het begin van maart was ik daar tweejaar en bij dat moment stonden we stil met wat lekkers.

De week daarna moest iedereen thuis werken vanwege de coronamaatregelen en toen veranderde alles. Alles stopte voor mij, want de rest van de week deed ik ook ergens anders vrijwilligerswerk.

Van de ene op de andere dag van heel druk bezig zijn naar verplicht achter de geraniums zitten. Bij wijze van spreken.

Wat nu?

Ik heb altijd wel wat te doen thuis, want ik woon alleen. In het begin was dit het schoonmaken van het huis en andere klusjes doen. Wanneer dit klaar was ging ik filmpjes kijken op YouTube, want daar is heel veel te vinden. Ook af en toe een stukje fietsen gaf me plezier en het is goed voor je lichaam. Ik ben 63 jaar, dus ik moet wel blijven bewegen om fit te blijven. Daarnaast doe ik één of twee keer in de week boodschappen. Het beste is om dan een lijstje te maken van wat je allemaal nodig hebt om zo snel mogelijk weer uit de winkel te zijn. Ik moet ook 1,5 meter afstand houden. Dit is niet makkelijk met veel mensen in de winkel, dus ik ga maar winkelen wanneer iedereen aan het eten is. Zoals om 18.00 uur. Dan is het lekker rustig.

Af en toe komt de verveling om de hoek kijken en dan moet je iets verzinnen. Mijn volgende idee is varkens maken. Varkens maken van papier-maché. Dit doe je met behangerslijm en wc-papier. Eerst blaas je een ballon op en om de ballon leg je nat wc-papier, stuk voor stuk en gedoopt in de behangerslijm. Je laat het een dag drogen en daarna breng je de volgende laag aan. Dit doe je ongeveer 5 keer. Net zo lang totdat alles stevig is. Vervolgens maak je de oren, poten en snuit. Wanneer dit alles goed droog is kan je het schilderen in de kleuren die je mooi vindt. En als je bovenin een spleet maakt, heb je een spaarvarken.

Vervelen hoeft niet tijdens de coronatijd. Liggen op bed of de bank is niet nodig. Denk positief en geef jezelf een schop onder je kont en zeg: alles komt wel weer een keer goed. Doe iets en houd je ritme aan. Op tijd naar bed. Op tijd weer opstaan. Heel veel succes en tot na coronatijd!”