Stap Verder

Erika Feenstra

Vrijwilliger worden?

“Ieder mens heeft recht op een menswaardig bestaan.” 

 

“Ik ga niet oordelen over het leven van mensen. Ik heb het geluk in Nederland geboren te zijn met zijn welvaart en voorzieningen; andere mensen in de wereld niet. Maar ieder mens heeft recht om te bestaan. Heeft recht een douche te kunnen nemen, schone kleren aan te kunnen trekken, zich te kunnen ontwikkelen, tot zijn of haar recht te komen. Waar het om gaat zijn de Rechten van de mens, die dat recht op bestaan en overleven garanderen. Recht op basisbehoeften kleding, onderdak, eten, drinken, slapen en medische zorg. Dat streven we na voor de bezoekers van ons centrum Stap Verder; ze moeten in ieder geval kunnen overleven.”

Erika Feenstra (1968) en twee collega’s organiseren de activiteiten van het krap behuisde centrum Stap Verder. Zij zijn in dienst van de Stichting Pastoraal Diaconaal Centrum Bijlmermeer waarin zes kerken en de Sociëteit Afrikaanse Missiën vertegenwoordigd zijn. De bezoekers zijn asielzoekers, economische vluchtelingen, met en soms zonder papieren en mensen die hierheen zijn gekomen vanwege gezinshereniging. Maar ook mensen die hier al twintig jaar wonen en nog de weg in de samenleving niet hebben gevonden. Ze zijn vooral afkomstig uit West-Afrika, uit landen zoals Ghana, Nigeria, Congo, Angola en Togo. De meeste van deze mensen komen uit een totaal andere cultuur en spreken de Nederlandse taal niet of nauwelijks. Sommigen leven in bittere armoede, sommigen hebben zelfs geen behoorlijke slaapplaats. Allemaal vallen ze op de een of andere manier buiten de boot.

“De mensen kunnen hier gebruik maken van de computer, we geven lessen Nederlandse taal, we hebben een sociaal, juridisch en een medisch spreekuur. We doen niet wat er al is, we verwijzen en begeleiden mensen naar bestaande instanties. We proberen de mensen vooral te leren assertief te zijn. Veel instanties nemen niet de tijd om deze mensen dingen goed uit te leggen. Een consult bij een dokter duurt tien minuten. De mensen kunnen niet goed uitleggen wat ze scheelt, hebben het geld voor de medicijnen niet, durven niet terug te gaan naar de dokter als de medicijnen niet werken of als ze geen geld hebben.”

En zo komt het voor dat mensen heel lang met niet goed gediagnosticeerde ziektes blijven rondlopen die soms dan een fatale afloop hebben. Verder kunnen de mensen hier een douche nemen, kleren wassen en wordt er één keer in de week warm gekookt. Aan de manier waarop sommige mensen eten zie je dat het waarschijnlijk de enige warme maaltijd is die ze die week gehad hebben.”

Het centrum geeft soms mensen ook basisbehoeften mee zoals rijst, olie en tomatenpuree, zonder een voedselbank te zijn. Ook geeft het centrum toiletartikelen als deodorant en douchegel.

Spreekuren, lessen, gastvrouw/gastheer zijn, fondsenwerving, het wordt allemaal door vrijwilligers gedaan. Er is ook een groep vrijwillige chauffeurs met een auto die bijvoorbeeld spullen ophalen voor het centrum, of mensen naar het ziekenhuis brengen.

Iemand die bij de ING Bank werkt doet de kascontrole, en door een schenking van Staples (het bedrijf in kantoorartikelen) hebben ze nu voor drie jaar kopieerpapier. Er wordt ook naailes gegeven om vrouwen iets mee te geven waar ze iets mee kunnen verdienen.

“Mensen proberen tot het uiterste te overleven, en soms lukt dat niet en dan zie je dat ze richting prostitutie en criminaliteit beginnen af te glijden. Door de armoede hebben mensen vitaminegebrek of lijden vreselijk aan stress door hun moeilijke omstandigheden. De mensen zijn heel gemotiveerd, ze zijn niet zielig. Ze willen echt iets van hun leven maken. Hier in het centrum is de sfeer altijd goed, men ondersteunt elkaar onderling, we hebben nooit problemen.”

Steun kan het centrum altijd gebruiken. Zoals spullen als waspoeder, deodorant, douchegel en allerlei andere materialen voor de lessen. Ook zouden ze graag een professioneel boekhoudprogramma willen waar hun boekhouder in geïnstrueerd wordt. Externe opslagruimte zou zeker ook van pas komen, nu staan een heleboel spullen in dozen onder bureaus of in elk hoekje of gaatje waar het maar past.

“We onderzoeken met de mensen ook mogelijkheden om terug te gaan naar het land van herkomst via allerlei internationale organisaties. Soms gebeurt dat ook, maar vaak kiezen mensen ervoor om liever hier te gebrek te lijden dan terug te gaan. En dan vind ik, hun situatie kennende, dat ik alles moet doen om ze hier tot hun recht te laten komen.”

Stap Verder
Hoogoord 187-a
102 CJ Amsterdam Zuidoost
020-8457566 / 0617223372
www.stapverder.org